درخت بیابان....اشتباه نکنم چند سال پیش ده گفتار شهید مطهریا میخوندم اونجا درمقام صبر وتحمل مشکلات این فراز از فرمایش مولا اومده بود

واقعا پوست کلفت شده این درخت بیابون...دوس داره همیشه سبز باشه اما نمیذارن/هرچند وقت یکبار بی رحمانه این درختا میتکونن...

نمیخام طلب مرگ کنم راهی که شروع کردم نباید جا زد.مرگ یعنی نابودی تمام هدفها ونیات خوب

اما کسی جز الله نمیدونه چقد سخته توفشار باشی وحفظ ظاهر کنی.چقد سخته پا روی تمام خاسته ها بذاری اصلا دلتا فراموش کنی وبچسبی به اینکه تکیه گاه دیگران باشی بی آنکه پشت خسته خودت هم احتیاج داره به کسی لم بدی وفقط بگی چه خوب که تو را دارم

همه چیزما دارم فراموش میکنم.اما ناراضی بودنم نشانه ای از بی ادبی وبی انصافی به درگاه خدای کریمه.تمام امیدم شده زهرا و درس و تدریس واینکه هربار که پاسخگو هستم مخاطبم راضی ودعاگو خداحافظی میکنه.اونوقته ک طعم طلبگیا میفهمم.خدمت به خلق اونم با حل مشکل دینی یا هرچی

شکایتی نیست.کاش میگذاشتند با همین حال نفس بکشم.این درخت بیابون راضی شده که ریشه هاش محکم در زمین شور وخشک بیابون اونا نگه دارن شاید روزی برای سوختن انتخاب بشه.کاش میگذاشتند قانع دنیا را طی کنم.اما ظلم جریحم کرده...حق کشی جسورم کرده...گذشتهای بیجا ادبم کرده...ایستاده ام تا حقم را بگیرم...

اما ایستادگی من مثل آرزوی سبز وخرم شدن همان درخت بیابانیست.

روزهای پرنشاط وقوه وتوان بالای جوانی طی شده .نیمه جانی مانده که همان هم رحمش نمیکنم توقعم بالاست.ریشخندش میکنم تا با من بیاید .

ای جان خسته من،ای قلب بیقرار وپرطپش من،ای مغز نازنینم که پراستعداد وباهوش خلق شدی اما سلولهای باارزش خاکستریت را ذره ذره کشتند یا از بین بردم...حلالم کنید

ای دل پرمهرم که جرمت فقط محبت بود به کدامین گناه میسوزی؟

خدای من یا رب المشعر والمنا یا رب العالمین یا عزیز ذوانتقام ....آن لحظه که به کتاب خدا پناه بردم تا بخوانم پیام خدا را عزیز ذو انتقام آمد.دلخوشم به اینکه انتقام تمام ظلمها ونامردیهای ناجوانمردانه را خود بگیری...آیا این به درگاه کبریاییت کافی نیست که اضطرار ودرماندگی وبی پناهیم را میبینی...

آیا این کفایت نمیکند که اسم اعظمت را به حق پنج تن علیهم السلام قسم میدهم ای نجات بخش یونس از دل حوت...ای منجی یوسف نبی از دل چاه ...ای خدای خوب من آیا لیاقتش را ندارم نجاتم دهی؟آیا لایق بخششت نیستم؟تو خود کریمی منعما یاریم کن