اگر کسى تو را با تمام مهربانیت دوست نداشت؛
 دلگیر مباش که نه تو گناهکارى نه او!
آنگاه که مهر می ‌ورزى مهربانیت تو را زیباترین معصوم دنیا مى‌کند ... پس خود را گناهکار مبین.
من عیسى نامى را می شناسم که ده بیمار را در یک روز شفا داد و تنها یکى سپاسش گفت!!!
من خدایى مى شناسم که ابر رحمتش به زمین و زمان باریده ، اما فقط یکى سپاسش مى گوید و هزاران نفر کفر !!!
پس مپندار بهتر از آنچه عیسى  و خدایش را سپاس گفتند از تو برای مهربانیت قدردانى کنند.
پس از ناسپاسى هایشان مرنج
و در شاد کردن دلهایشان بکوش... که این روح توست که با مهربانى آرام میگیرد
تو با مهر ورزیدنت با اوبال وپرمیگیرى   .  ..
خوبى دلیل جاودانگى تو خواهد شد ...
پس به راهت ادامه بده،
دوست بدار نه براى آنکه دوستت بدارند ...
تو به پاس زیبایى عشق ، عشق بورز و جاودانه باش...