شعر نیست چون شاعر نیستم.اما میدانم پنج دقیقه بیشتر طول نکشید که بر زبانم آمد واینجا نوشتم

با عشق تقدیم به فرشته ی بی بالم که شاید هرگز نخواند:

دلم را داده ام بر ترک پر مهرم

که تا جان در بدن دارم به یادش هر زمان هستم

گهی دلتنگ و دل ریشم

گهی پر صبر و درویشم

گهی چون دانه ای اسفند بر آتیشم

و گاهی خسته و افسرده در خویشم

گهی ماتم گهی کیشم گهی خاموش خاموشم

گهی با یاد هجرانش دمادم خون دل نوشم

سخن کوتاه گردانم که در هجرش

تو گویی مست ومدهوشم