کی تو را احمق نمودم با مرام؟

کی کند خر صاحب علم کلام؟

این دل لامصبم وابسته شد

راه فکر و عقل و دینم بسته شد

این دل ترکم بسوزد بهر تو

تار و پود خوش بدوزد بهر تو

گر تو بدبینی بر این عشق حبیب

کی تواند مرهمی آرد طبیب؟

آنچه کردم بهر دل بود و مرام

منتی بر تو ندارد این غلام

لیکن او را صاحب حیلت مبین

مکر و حیلت از وجود او مچین

گر بیایم عامل تلخی منم

گر نیایم بی مرام و کودنم

من شکایت از تو کی دارم گلم؟

چوب سوز این دلم را میخورم

زین به بعد دیگر مزاحمها تمام

کن حلال این خسته دل را والسلام