شما نبايد اين حرفارو بزنيد شما بايد احساس خوشبختي رو خودتون به وجود بياريد مگه آدماي ديگه غم ندارن چرا دارن اما اونا هم به خاطر خودشون و ديگران چيزي نميگن ميخندن زندگي ميکنن و تو دلشون ميگن من چقدر خوشبختم...زندگي آينه ي شماست اگر رو به شما اخم کرده گناه شماست که چندلحظه پيش رو به او اخم کرديد...روزهاي دخترتان را با حسرت اينکه کاش مادرش شاد باشد نگذرانيد...به او لبخند بزنيد...کنارش بمانيد...درکش کنيد...و آهسته نجوا کنيد که من خيلي خوشبختم...راز خوشبختي همين است...از شما ميخوام که اين نوشته ي وبتون رو حذف کنيد و به جاش از آرزوها و احساس هايي که ميخواهيد داشته باشيد بنويسيد...از عشق به خدا...از علاقه به دخترتان...از حس خوشبختي که تجربه ميکنيد...بنويسيد از خوشي ها بلکه خوشي ها هم ياد شما بمانند...اگر اين راه جواب داد بهم خبر بديد خوشحال ميشم