اگه ميشه تو وبم نظر بديد آخه هر بار ميگردم وبتون رو پيدا کنم ميخوام وبتون رو داشته باشم البته اگه موافقيد

من واقعا قصد ندارم ناراحتتون کنم خود من هم غمگينم اما ميخوام همه شاد باشند ميخوام همه خوشبخت باشن ميخوام هيچکس مثل من حسرت گذشته اش بر دلش نماند...ميدانم خدا ميتواند گذشته ي تلخم را جبران کند...گذشته اي که بوي اشک ميدهد...ميخواهم شاد بنويسيد تا شاد باشيد...ميخواهم کسي مثل من قلمش براي شاد نوشتن بد نباشد...دستانم خيلي وقت است درون آتش خاکستر شدند اما هنوز به اميد اينکه خدا دستان زيباتري برايم بسازد درون آتش نشسته ام...نميخواهم کس ديگري باشد که آتش بخواهد به جانش بيفتد...من ميدانم صبر شما به عنوان يک مادر قابل تحسين است...اما خودتان را شکسته نکنيد...مادر مهربان الان که اين را مينويسم اصلا شما را جدا از مادرم فرض نميکنم يعني حرف هايي را مينويسم که اگر مادرم هم بوديد و وبتان را ميدانستم مينوشتم...دستان دور از آتش؟من؟واقعا"آنکس که غمي چون غم من نيست چه داند که غم دل من چيست"هر کس به نحوي گرفتار شده و يا است...مادر من نميشناسمت اما از همينجا حال و هوايت را حس ميکنم...ميدانم ته دلت گرفته...ميدانم...اما مواظبت باشي شمع نباشي که هر لحظه قطره قطره آب شوي...از نوشته هايم دلخور نشويد من ميدانم يک مادر عاشق هيچوقت نميشکند...روزگارتان خوش شاد باشيد

شما نبايد اين حرفارو بزنيد شما بايد احساس خوشبختي رو خودتون به وجود بياريد مگه آدماي ديگه غم ندارن چرا دارن اما اونا هم به خاطر خودشون و ديگران چيزي نميگن ميخندن زندگي ميکنن و تو دلشون ميگن من چقدر خوشبختم...زندگي آينه ي شماست اگر رو به شما اخم کرده گناه شماست که چندلحظه پيش رو به او اخم کرديد...روزهاي دخترتان را با حسرت اينکه کاش مادرش شاد باشد نگذرانيد...به او لبخند بزنيد...کنارش بمانيد...درکش کنيد...و آهسته نجوا کنيد که من خيلي خوشبختم...راز خوشبختي همين است...از شما ميخوام که اين نوشته ي وبتون رو حذف کنيد و به جاش از آرزوها و احساس هايي که ميخواهيد داشته باشيد بنويسيد...از عشق به خدا...از علاقه به دخترتان...از حس خوشبختي که تجربه ميکنيد...بنويسيد از خوشي ها بلکه خوشي ها هم ياد شما بمانند...اگر اين راه جواب داد بهم خبر بديد خوشحال ميشم